Stumloeaze palatale laterale fricatief

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mofers. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

---

De stumloeaze palatale laterale fricatief of stumloeaze palatale laterale glitsjklank is 'ne mitklinker dae in sómmige gespraoke tale veurkump. 't Symboeal det bie 't Internationaal Fonetisch Alfabet gebroek wuuertj is [ʎ̥˔].

Kènmirke

Kènmirke vanne stumloeaze palatale laterale fricatief zeen:

• De meneer van oetspraok is fricatief, det mèntj det ze wuuertj gemaak dore lóchstroum door e smaal kenaal oppe oetspraokplaats te paerse, wodoor turbulens óntsteit;
• De oetspraokplaats is palataal, det inhèltj det t'r wuuertj oetgespraoke door 't middelste vanne tóng of 't bakdeil daovan op te duje nao 't hel verhieëmeldje;
• De artikulaasje is stumloeas, waat mèntj det ze wuuertj gemaak zónger trilling vanne stumbenj. In sómmige spraoke waere de stumbenj pezetig aopgehaje, dewiel ze in anger spraoke slap zeen, zodet ze de stumhöbbendjheid van aangrenzendje klenk kan euvernumme;
• Hae is 'nen orale mitklinker, waat mèntj det de lóch allein dore móndj eweg kan kómme;
• Hee is 'ne laterale mitklinker, waat inhèltj det ze wuuertj gemaak dore lóchstroum langs de ziejkantje vanne tóng te leien inplaats euvere midde;
• 't Lóchstroummechanisme is pulmonisch, det mèntj det de klank wuuertj gemaak door lóch die allein dore lónge en 't middereef wuuertj geduujdj, wie bieje meiste klenk.

Limbörgs

De stumloeaze palatale laterale fricatief is in 't Limbörgs 'n uters zeldjzaam variaasje oppe palatale lateralen approximant. Hae kump den allein veur in stumloeaze, gemouilleerdje ómgaeving mit e neutraal toeanverloup, 'ne stoeattoean en 'ne lange klinker mit sleiptoean (dus noeatj wen de sleiptoean oppe korte klinker de sonorant verlingk) wen de spraeker allein specefiek de <l> waor palataal oetsprèk. Ómdet de palatale lateralen approximant zelf döks es 'nen allofoon wuuertj gezeen vannen alveolaire lateralen approximant is de stumloeaze palatale laterale fricatief dus 'n zeldjzaam stumloeaze variaasje op 'nen allofoon van e foneem. E waord wo deze klank kan veurkómmen is (hae) kaltj [ɦɛ́: 'kɑ̀ʎ̥c ~ ɦɛ́: 'kɑ̀ʎ̥˔c].