Bilabialen approximant

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mofers. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

---

De bilabialen approximant of bilabiaal glitsjklank is 'ne mitklinker dae in sómmige gespraoke tale veurkump. 't Symboeal det bie 't Internationaal Fonetisch Alfabet gebroek wuuertj is [β̞].

Kènmirke

Kènmirke vanne bilabialen approximant zeen:

• De meneer van oetspraok is approximant, det inhèltj det t'r wuuertj vervaerdig door 't spraokkenaal te vernejjen oppe oetspraokplaats, meh neet zowied det 'nen turbulente lóchstroum óntsteit;
• De oetspraokplaats is bilabiaal, det inhèltj det t'r mit bei luppe wuuertj oetgespraoke;
• De artikulaasje is stumhöbbendj, waat mèntj det de stumbenj trille bieje oetspraok;
• Ze is 'nen orale mitklinker, waat mèntj det de lóch allein dore móndj eweg kan kómme;
• Ómdet dees klank neet wuuertj gemaak door lóchstroum euvere tóng, geldj de dichotomie van centraal taenge lateraal mitklinkers neet;
• 't Lóchstroummechanisme is pulmonisch, det mèntj det de klank wuuertj gemaak door lóch die allein dore lónge en 't middereef wuuertj geduujdj, wie bieje meiste klenk.

Limbörgs

In 't Limbörgs is de bilabialen approximant de gebrukelike oetspraok veure klank dae me mitte litter <w> waerguuef. De bilabialen approximant geldj es 'nen haafklinker dae aafwusseltj mitte toewe gerónjen achterklinker [u] (oe); in dit val en bie en anger gerónje achterklinkers wuuertj t'r döks waal labio-velair [w] oetgespraoke. Dees labio-velair oetspraok mót ieërehaer in edere posiesje zoea geklónken höbbe. Gewuuenlik is de bilabialen approximant stumhöbbendj in 't Limbörgs, behauve allofoon in stumloeas ómgaevinge.

Oetspraok nao posiesje
posiesje	IPA	spèlling
begin	['β̞ɪlə]	wille
tösse twieë klinkers	(['dé:β̞i ~ 'dé:u̯wi])	(Dewi)
	(['ɦɒ̀u̯wə])	(houwe)
ènj van 'ne littergreep	([rɑ̀u̯])	(raw)