D'n '''infinitief''' is 'ne vörm vaan 't [[verb]] wat neet wie de [[persoensvörm]] nao persoen en getal vervoogdvervoog weurt en meistesmeistens achteraanachteraon in de zin sjteitsteit. In 't [[Limburgs]] weurt d'n infinitief gevörmp door achter de [[stam (taol)|stam]] vaan regelmaotege verbe d'n oetgaank ''-e'' te zètte, woebie sómssoms ouch [[fonologie|fonologische]] veranderinge wie 't stömhöbbendstumhöbbend weure vaan d'n indkonsonant (in tegestèlling tot [[Auslautverhärtung]]) of verdobbeling vaan d'n indkonsonant optraejeoptrejje:
De vormvörm vaan d'n infinitief zuut in väöl taole sjuuszjus oet wie de persoensvörm vaan 't miervajdmiervoud, meh neet biebij de Duitse infinitief ''sein'', "zien" (vs. ''Wir sind'', ''Ihr seid''). SómmigeSommige taole wie 't [[Bölgaars]], [[Roemeens]] en [[Iers]] höbbe gaar geinen infinitief.
