Satire: Versjèl tösje versies

{{dialeksec|Mestreechs}}

De ierste satires die de naom ''satirae'' droge waore die vaan [[Juvenalis]]. 't Woord satire beteikende in zienen tied (wie ouch bove gezag) zoeget wie ''misjmasj'', in 't bezoonder 'ne sjotel vaan versjèllende doorein ([[tutti frutti]]) en es [[metafoor]] e diechwerk mèt versjèllende veersvörm doorein gebruuk. Umtot evels zien satires, die hiel populair woorte, de ganse Romeinse sameleving mèt väöl kritiek besjreve, góng de term ''satire'' "hekeldiech" beteikene.

 

In de Renaissance woort de satire, door de feiteleke heroontdekking vaan de klassieke, weer enorm populair. [[Lof der Zotheid]] van Erasmus is dao e good veurbeeld vaan. Sins toen woorte ouch doeëje-dialoge tösse doej en levende lui gesjreve. De satire leefde in de literatuur vaan de barok en de [[verliechting]] door; e hiel bekind veurbild is ''[[Gulliver's Travels]]'' vaan [[Jonathan Swift]], 'ne satiricus dee de ganse minseliken aard op de korrel nump.