Stoïcisme
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mofers. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
't Stoïcisme of de stoa ("zulegank") is 'n filosofische struiming oet 't laat hellenisme en 't Romeins Riek. De gróndjligker waas Zeno van Citium; anger aanhengers woren ónger anger de Griekse filosofe Kleanthes en Chrysippus, en bekandje Romeine wie Cicero, Seneca, Marcus Aurelius en Epictetus.
d'n Taengenhenger van 't stoïcisme waas 't epicurisme.
't Stoïcisme hèltj in det me gèn waerd mót verbinjen ane ómgaeving. Gelök mót óntstaon dore eige geiselike verrieking. Doordet emes zien ómgaeving tonneet ech good kan beïnvleujen is 't ónrealistisch dao zien gelök oet te haole.
Al det m'n haet (ouch de vrunj enne femielje) mót me betrachten es get waat gein eigendóm is. Dit al behuuert neet ech toet emes toe. 't Lot kan eder moment ewegnumme, wodoor gelök gaw eweggeit. 't Ènsigste waat ech van emes is zeen zien eige gedachtes.
Me kan volges 't stoïcisme dus allein gelökkig waere wen m'n ónaafhenkelik is vanne ómgaeving. Me mót es wieze (emes dae hie-in slaag) de raeje volge, det me duit waat good is.
't Stoïcisme geit daovan oet det me gelökkig wuuert es me de deugdje van 't laeve volg. De deugdje zeen gooj hanjelinge.