Gewuunlik vörme wäörd mèt de naodruk op de lèste [[syllaab]] hun miervajdmiervoud mèt –en; wäörd op –e gebroeke d’n oetgaank –n (''boek-boeken'' (“beuk-beuke”); oere-oeren (“oor-eur”)). Wäörd op –el, -em, -en, -er en –ert en diminutieve vörme hun miervajdmiervoud op –s (''kikkert-kikkerts'' (“kwakker(t)-kwakker(t)s”); ''tútsje-tútsjes'' (“puneke-punekes”)).
Inkel wäörd kinne oonregelmaoteg miervajdemiervoude, beveurbeeld mèt umlaut: ko-kij (“kooj-keuj”) en goes-gies (“gaas-gaze”; allewijl neet mier gebrukelik). Dat zien evels laank neet zoeväöl wäörd wie in ‘t Limburgs.
Wäörd die in de [[Franksiche taole]] verlenging vaan de vocaol kriege in ‘t miervajdmiervoud, behawwe in de Friese taole hunne korte vocaal: ''oorlog-oorloggen'', ''skip-skippen'' (“sjip-sjeper”). Lang vocale, veurzeen vaan e circomflex, verlere hun lengde in ‘t miervajdmiervoud: ''hân-hannen'' (“haand-hen”), ''stêd-stedden'' (“stad-stei”).
Let ouch op ''dei-daggen'' (“daag-daog”) en ''wei-weggen'' (“weêg-weeg”).
