Felix Rutten: Versjèl tösje versies

Zie waar wirkelik, dat moos gezag zeen, ein sjoon vrouw. Mit heure man, dae vööl geldj verdeind haw nao den oorlog van '70, woonde ze in ein deftig hoes op de bètste sjtandj van et aristokrate-sjtedje Remunj. Es me mer geldj haet! En ze hawwen et noe eimaol. Wie me de wit-marmere gank bènnekoum, keek me taenge e'laevesgroot beeld, op sokkel, van irges eine Mercurius, ein copie oet gips; en oppen euverluip^ van den trap, belag met roë luiper, taengen ein dito Flora. Baove, oppe verdeiping, waar de waat-ze-nuimde blawwe salon, mit aansjtotende meziekkamer, wo de piano sjtong: dat heisjde auch de balkonkamer. Mer de eigelike deftigheid waar onger, de grote zaal, mit pluche portière es me binnekoum en vaste karpet, mit sjwaor floere gerdiene veur de vinstere, sofa mit geborduurde antimakassars, wo gouddraod doorhaer leip, en besjilderde kösses in Vööl kleure, zaedelaere gans mit satien bekleid, zogenaamde "crapaux", en "pouffes" mit lang fraanjele derlangs. Hie waar alles zie en pluusj en chenille. Gein taofel in de midde, mer loeter klein töfelkes hie en dao, bekend es "mimi's"...