Ouch in 't Italisch weurt de [[Proto-Indogermaans]]e foneeminventair kleinder. De mieste consonante oontwikkele ziech neet tot väölgans ander klaanke. 'n OotzoonderingOetzoondering zien de geaspireerde stumhöbbende plosieve ''bh'', ''dh'' en ''gh'', die in stumloes fricatieve verandere. In 'n ieder stadium zien dat waorsjijnlek geaspireerde tenues gewees (''ph'', ''th'', ''kh''), wie in 't Grieks (wat ze later ouch tot fricatieve oontwikkelde!). Wat betröf de vocale: die kinne noe allevijf laank en kort zien. De allofonie tösse ''u'' en ''w/v'' is evels nog neet verdwene (Latien ''volvere'' "drejje", voltoejd deilwoord ''volutum''). De Italische taole zien relatief klaankriek: "lestege" consonantclusters die in 't Proto-Indogermaans aon de orde vaan d'n daag waore geit me oet de weeg.
