Venloos: Versjèl tösje versies

Soms wuurt as aldste Venloos waord ''steinka[o]le(n)'' gegaeve, wat veurkump in 'nen tolinventair oét de [[Middeliëwe]] ("carbonib[us] quid steinkalen dicunt[ur]"). 'n Intersanter, maar neet onumstreje melding van Middeliews Venloos is 'n studie oét [[199]] nao de [[Middelnederlands]]e vertaling van de Franse [[ridderroman]] ''Aiol'', gedaon door [[Harrie Theunissen]]. Dae kwaam door intensieve studie van d'n teks tot de conclusie det de vertaling Venloos is. In daen tied waas de taal nog minder zuudelik van karakter, en woort de [[h]] neet oétgespraoke (zoegen. ''[[h-deletie]]''). In de [[negentiende iëw]] kwaam in Venlo 't regelmaotig opschrieve van 't dialek veur [[vastelaoves]]tekste in gebroek: d'n iersten teks van det saort is oét [[1843]], van [[Sociëteit Jocus]]. Sinsdeen is Venlo nao [[Mestreech]] de stad met 't meis bleuende vastelaovendlaeve; de bekindste schriever van vastelaovendleedsjes is [[Frans Boermans]]. Serieuze schrievers zien [[Piet Stroeken]], dae in de jaore dertig in de ''Venlosche Courant'' edersweek 'n beejdrage in 't Venloos leverde (''Dees waek''), [[Mien Meelkop]] en [[Jeanne Alsters- van der Hor]] (Venlo 1932), dichteres in 't Venloos. 'ne Bekinde band is [[Neet oet Lottum]].

 

Hie-ónder sjtoon sjpraekweurd in 't Venloos dialek.

Vuùl van dees gezèkdes kómme aevel ouk in de ander Limburgse dialekte veur!