Nederlandse literatuur: Versjèl tösje versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Tekslien 53:
Roond 1880 begint 't gróp diechters ziech aof te zètte tege alles wat de Nederlandse literatuur daan te beeje heet. Zeker tege de nationalistische en religieus poëzie, meh ouch tege de diechters vaan strofische, rapsodische gediechte in de romantische traditie. Liever opteert me veur de 'zuver sjoenheid', dat wèlt zègke [[l'art pour l'art|kuns um de kuns]]. Ouch kriege strakke vörm sterk de veurkäör; populair is 't [[sonnèt]]. 't Taolgebruuk is oetgesproke poëtisch ('t neig nao '[[absolute poëzie]]') en ouch al daorum nog archaïscher es daoveur al 't geval waor. Me is dees sjaol vaan diechters de [[Tachtegers]] goon neume.
Veurluiper vaan de Tachtegers waor de joonkgestorve [[Jacques Perk]], dee in zien sonnèttereeks ''[[Mathilde (Perk)|Mathilde]]'' 't veurbeeld stèlt veur alles wat die generatie kinmerk. Ziene getrouwste naovolger is [[Willem Kloos]], dee ziech compleet tot 't sonnèt bepaolt e paar vaan de allerbekindste Nederlandse gediechte heet gemaak. [[Herman Gorter]] weurt
===De Negentegers===
|