Brits-Ingels: Versjèl tösje versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Zoe is 't wel good... |
dit is neet bepirk toet Franse wäörd, ouch wäörd wie "(k)new" vallen hie-ónger |
||
Tekslien 64:
De [[stumhöbbendjen dentale fricatief|zaachte ''th'']] klink in 't Brits-Ingels dèks es 'ne [[stumhöbbendjen dentale plosief|stumhöbbenden detaole plosief]] [d̪]. 't Insegs versjèl mèt d'n awwe /d/ zit daan in de plaots vaan articulatie: de /d/ is [[stumhöbbendjen alveolaire plosief|alveolair]], weurt dus e klei bitteke wijer nao achter in de moond gemaak.
In oet 't Frans geliende wäörd mèt ''u'', die in die taol kloonk es /y/, en e deil inheimse wäörd, wie ''new'', höbbe in 't Brits-Ingels ummer /juː/, dewijl dit in 't Amerikaons-Ingels neet ummer 't geval is (neet nao dentaole naomelek). E woord wie ''dune'' klink wie /djuːn/.
'nen Tiedlaank waore nog twie fonemische versjèlle bepaolend. Historisch bestoont e versjèl tösse ''horse'' en ''hoarse'', en tösse ''morning'' en ''mourning''. In Ingeland stoont dit versjèl al iewe oonder drök, meh in Amerika kaom 't tot in d'n twintegsten iew väöl veur. (De perceizen aard vaan 't versjèl leep en löp oeterein.) In gans awwerwèts en correk Standaardingels kaom 't vreuger ouch nog veur, meh algemein waor dat zeker neet. Allewijl is dit versjèl in de VS evels ouch dialectisch gewore: zoewel in 't Brits- es in 't Amerikaans-Ingels weure ze allebei oongeveer es /ɔː/ oetgesproke.
| |||