Jazz: Versjèl tösje versies

Wee 'ne solo geit speule, moot vaan teveure weure aofgesproke, al kinne sommege dinger ('t begin en ind vaan 'ne solo) wel speulentere weure beslote. Bij de New Orleans-jazz waor en is de solo veurbehawwe aon de melodie-instruminte, bij big bands zelfs aon mer e paar orkesleje. In de moderne jazz nump evels de piano ummer wel 'ne solo veur häör rekening, dewijl ouch bas- en drumsolo's neet oongewoen zien. Drummers kinne natuurlek neet op 'n akkoord of 'ne modus improvisere en hove ziech neet aon choruses te hawwe; hun soli gelle es oonderbrekinge vaan 't normaal sjema. Ouch zengers kinne improvisere; dit doen ze dèks mèt oonzinlèttergrepe (zoegeneump '[[scatte]]'). Veural [[Ella Fitzgerald]] heet de zaank es volweerdeg improvisatie-instrumint tot groete huugde gebrach.

 

Wie bekaans alle Afro-Amerikaonse meziek is de jazz sterk gesyncopeerd. De vreuge jazz heet in groete lijne 'tzelfde ritme wie de ragtime: De bas gief de sterke maotdeile aon, de akkordinstruminte geve alle veer de tèlle aon, dewijl de melodie in syncope verlöp. Aon dit contras - melodie in syncope, begeleiing zjus strak in 't ritme - oontlient de jazz häör dansante spanning. Vaanaof de swing deit de bas alle veer de tèlle (zuug oonder); de ''groove'' ('t veulbaar ritme) weurt daodoor aanders.

 

In snelle stijle, beveurbeeld in de bebop verlöp de solo soms in continu zèstiende note. In dat geval is vaan syncopering gein spraoke.

 

[[Plaetje:Swung_notes_dotted.png|thumb|''Hard swing'': d'n ierste noet doort wel drei kier zoe laank es de twiede, allewel tot de notatie aanders kin suggerere.]]

Kinmerk vaan de mieste jazz is ''swing''. Dit wèlt zègke tot me 'n gelieke twiedeilege verdeiling vaan 'n tèl (in de regel dus twie achste note: ♫) veraandert in 'n oongelieke: d'n ierste noot krijg mie naodrök en doort e stök laanger es de twiede. Dèks weurt dat neet in de notatie weergegeve. 't Rizzeltaot kin klinke wie 'n trioolverdeiling (♩♪) of zelfs wie e gepuncteerd ritme (zuug pleetsje heineve).