Ingels: Versjèl tösje versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Dialekte: Jeh natuurlek. |
→Dialekte: Canadees-Ingels |
||
Tekslien 52:
Wie me ziech kin veurstèlle is de taolkundege variatie in Groet-Brittannië (zuug ouch [[Brits-Ingels]]), boe taol de laankste historie heet, 't groetste. Zier sterk aofwiekend is 't [[Sjots]], wat wie bove gezag ouch wel veur 'n apaarte taol doorgeit. In Ingeland kint me (vaan noordwes nao zuidoos) de volgende hoofdialekte: [[Noord-Ingels]], [[Wes-Midlandsingels]], [[Oos-Midlandsingels]], [[Zuidwestelek Ingels]] en [[Zuidoostelek Ingels]]. Binne eder dialek gief 't versjèllende plaotseleke tongvalle. De stadsdialekte stoon in 't gemein väöl korter bij de standaardtaol es de plattelandsdialekte; 't zien veur 't groetste deil accente.
Nao 't Brits-Ingels heet 't [[Amerikaans-Ingels]] de laankste historie. De groetste variatie vint me in 't ooste, umtot dat zoeget twie iewe ieder door Ingelstaolege is gekoloniseerd es 't weste. De groete diversiteit vaan Amerikaanse dialekte die in de negentienden iew nog bestoont, is sindsdeen evels sterk achteroetgegaange door touwgenome mobiliteit. 't [[Canadees-Ingels]] is zier ing aon 't Amerikaans-Ingels verwant; oet dialectologisch ougpunt heet 't geine zin veur de twie vaanein te sjeie.
In [[Ierland]] spreke de mieste lui [[Iers-Ingels]]; in 't ooste vaan 't land is dat al iewe 't geval. Opvallend aon dit dialek is veural de conservatieve klaanklier, die diverse versjèlle in iere hèlt die in aander dialekte verdwene zien. Nao 't weste touw weurt 't [[substraot]] vaan 't [[Iers|Gaelic]] sterker.
| |||