Latiens sjrif: Versjèl tösje versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Tekslien 98:
De [[tilde]] ('''ã''', '''ñ''') stoont in middeliewse handsjrifte veur de lètter n. In taole die digrafe mèt 'n n gebruukde is dit teike gebleve. 't Spaons gief mèt <ñ> de klaank /ɲ/ aon, dewijl 't [[Portugees]] de tilde veur neusklaanke gebruuk.
De [[rink (teike)|rink]] ('''å''', '''ů''') weurt in twie versjèllende situaties gebruuk. In de [[Noord-Germaanse taole|Scandinavische taole]] steit 't teike <å> op de plaots vaan de vreuger lang ''aa'', die in de loup vaan de iewe doonker gekleurd is en noe 'n /ɔː/ of zelfs /oː/ aongief. De <ů> kump in 't Tsjechisch veur en steit dao veur 'n lang
D'n [[umlaut (teike)|umlaut]] ('''ä''', '''ö''', '''ü''') heet ziene oersprunk in 't [[Duits]] en gief dao 'ne veurklinker aon dee oontstande is door miestal regelmaotege verandering vaan de corresponderenden achterklinker (''ä'' kump dus veurt oet ''a'' etc.). Wienie aon regele geboonde neump me dit versjijnsel ouch ''[[umlaut (taolversjijnsel)]]''. D'n umlaut kump ouch in 't Limbörgs dèks veur, en wel in de [[ö]] en d'n digraaf ''[[äö]]''. Wijer gebruke oonder mie 't [[Zweeds]], 't [[Hongaars]] en 't [[Turks]] ze. 't '''[[Trema]]''' is qua vörm identiek aon d'n umlaut meh heet 'n aander functie: 't verhindert de vörming vaan digrafe (''ië'' is daorum get aanders es ''ie''). Ouch dit teike weurt in 't Limbörgs gebruuk.
| |||