Sonnèt: Versjèl tösje versies

Normaliter is de gebruukde [[veersvoot]] de jambe (kort-laank, of in de modern Europese, zeker de Romaanse taole: oonbeklemtoend-beklemtoend). De regele stoon miestentieds in [[pentameter]], dat wèlt zègke vief veersveuj. In dat geval tèlt 'ne regel in 't sonnèt tien of èlf syllabe: vijf kier twie, plus eventueel nog ein es 't [[rijm]] vrouwelek is. In de Italiaonse taol is dat miestal zoe; in 't Frans, Duits en Nederlands weurt 'n aofwisseling vaan mannelek en vrouwelek rijm evels op pries gestèld. Wijers moot me rekening hawwe mèt [[elisie]]: twie opeinvolgende vocaole vörme mer ein syllaab. Deze regel gelt zier strik in 't Italiaons en Frans, meh is in 't Nederlands in d'n twintegsten iew losgelaote.

 

 

't Aontal rijmklaanke is beperk. In 't octèt gief 't in princiep mer twie rijmklaanke. 't Rijm kin gekruis (abab) of umermend zien (abba); gepaard rijm kump neet of koelek veur. 't Twiede kwartèt gebruuk dezelfde rijmklaanke es 't ierste, ofwel in dezelfde volgorde (abab abab; abba abba), ofwel gespegeld (abab baba; abba baab). 't Kump soms veur tot 't twiede kwatrijn aander rijmklaanke gebruuk; dit is evels ieder typisch veur 't Ingels sonnèt (zuug oonder). 't Sextèt gebruuk miestal drei, gans nui, rijmklaanke. De volgorde steit neet vas: de bei terzine kinne dezelfde orde gebruke (cde cde), in spegelbeeld stoon (cde edc) of nog aanders gestèld zien.