't Proto-Indogermaans had veer modi of wijze. Allein d'n [[indicatief]] waor in alle tije en veur alle persoene vertegewäördegvertegenwoordeg. Deze vörm gief invoudeg aon tot de besjreve handeling ech gebäört. Twie ander modi waore de [[conjunctief]] en d'n [[optatief]]. De conjunctief, dee in vörm mer e klei bitteke versjèlde vaan d'n indicatief, waor te gebruke in sommege [[bijzin]]ne, um twievel oet te drökke (''dubitatief'') en nog veur versjèllende ander functies. D'n optatief woort gebruuk um 'ne wuns oet te drökke. In väöl dochtertaole zien conjunctief en optatief same goon valle, oetzonderinge zien obbenuits 't Grieks en 't Vedisch. Conjunctief en optatief kóste allein bij 't praesens, d'n aoristus en 't perfectum optrejje. De veerde modus waor d'n [[imperatief]] (gebeiende wijs). Dee had vörm veur d'n twiede en daarde persoen, in eder geval in 't praesens en d'n aoristus. In 't Grieks is 't zoe tot d'n imperatief aoristus e direk beveel oetdrök en d'n imperatief praesens e doorloupend veursjrif; me kint aonnumme tot dat in 't Proto-Indogermaans oongeveer ouch zoe waor. Of 't ouch imperatiefvörm veur 't perfectum gaof is neet dudelek: in 't Grieks zien ze in eder geval sjaars en incompleet euvergelieverd, wat drop wijs tot ze later geconstrueerd zien. 'ne Vijfde modus waor mesjiens d'n [[injunctief]], deen optrejt in 't Vedisch en formeel 'n imperfectum of 'nen aoristus zoonder augmint (zuug oonder) is. De beteikenis vaan d'n injunctief kump grof-eweg mèt die vaan de conjunctief euverein. In 't Aajdgrieks bestoont ouch 'nen aoristus zoonder augmint, meh zoonder 't beteikenisaspek wat 'r in 't Vedisch had: bij [[Homerus]] is dat de normale vörm veur d'n aoristus indicatief. 't Is daan ouch neet zeker of d'n injunctief in 't Proto-Indogermaans bestoont.
