Limburgs: Versjèl tösje versies

De [[Hoegduitse klankversjuving]] heet in 't gans continentaal Wesgermaans taolgebeed gezörg veur [[Hoegduits]]e, [[Middelduits]]e en [[Nederduits]]e variante. 't Frankisch heet ze alledrei. 'n Taolkundege aofspraak heet de grens tösse 't Nederduits en 't Middelduits bij de [[Benrather Linie]] gelag. Daomèt zien de Limburgse dialekte Nederfrankisch.

 

Aon de zuidweskös vaan de [[Noordzie]] weurt e Germaans dialek gesproke wat hendeg vaan dat Frankisch aofwiek: 't [[Fries]]. Veur de expansie vaan de Franke en 't Frankisch stoont dees taol evels neet zoe allein es denao: In zoe good wie gans modèrn [[Nederland]] en [[Vlaondere]] mote de direkte verwante vaan 't Fries geklónke höbbe, dewijl ouch 't [[Saksisch]] mèt zekerheid väöl korter bij 't Fries stoont es noe ('t is verfrankisch). De verzaomelnaom veur 't Fries en de verwante Germaanse dialekte is ''Ingweoons''. D'n opmars vaan de Franke vaanoet 't zuie kós dees taolinvlood neet euveral wegvege: 't Fries blaof bestoon, in ierste instantie zelfs in 't later [[Noord-Holland|Noord-]] en [[Zuid-Holland]], en in väöl andere gebejer blaof 'n Ingweoons [[substraot]] achter. In Limburg is dees oonderlaog evels relatief zwak. Ingweoonse wäörd die 't gehaold höbbe zien ''vief'' en ''zègke''. In de dialekte die kortbij 't [[Ripuarisch]] stoon, wie 't [[Heëlesj]] huurt me dao 't neet-Ingweoons ''vunnef'' en ''zage''.