'''Middelfrans''' is 'n veurluiper vaan 't gewoen [[Frans]], en oontstond roond [[1340]]. 't Waor 'n dialek vaan 't e groet deil vaan 't volk, en is gekoume oet 't [[Aajdfrans]]. [[Frans I vaan Fraankriek]] besloot in [[1539]] tot [[Fraankriek]] mer ein taol moch höbbe. Wie bleek tot 't Middelfrans de mies gesproke taol waor op dat momèntmomint, woort dit de Algemeinalgemein taol. Aon 't begin vaan de [[Zeventiende iew|zeventienden iew]], zoe roond [[1611]], woort 't Middelfrans vervaange door 't [[Frans|Modern Frans]].
== VeraanderingVerandering vaan Aajd- nao Middelfrans ==
Bij 't Middelfrans verloor de taol gaans de [[Declinatie (taolkunde)|declinatie]]. Daomèt meint me 't veraandereverandere vaan de vörm vaan e naomwoord um de grammatikaol functies vaan dat woord in 't zinsverband aon te duijeduie. Evels gebruuk me dit inIn 't [[Limburgs]] gebruuk me dit nog altied zoe. Dit nump me 'n geheelgehiel [[analytische taol]]. 't Aajdfrans had ouch nog väöl mie wäörd oet 't [[Gallisch]], terwijldewijl 't Middelfrans väöl wäörd oet aander [[Latiens|Latiense wäörd]] gebruukde. Hiel väöl [[Italiaans|Italiaanse]] wäörd vervaangdevervónge wäörd in 't Frans op gebeijegebiede wie 't [{Leger[leger]], de [[Literatuurliteratuur]] en [[architectuur]].
== VeraanderingVerandering vaan Middel- nao Modernfrans ==
't Frans vaan allewijl is bekans nimmieneet mie ''fonetisch''. Tege ''filles'' (meidskes), zègkzeet me ''fiej'' en neet ''fieles'' (zoe es me es ierste zou dinke es me 't woord veur zouzouw leze). Evels woort in 't Middelfrans wel bekaansbekans ummertouw fonetisch gepraot. Al zeizag me sinds 't gewoen Frans get aanders tege ''filles'', de spelling is bekans 't zelfde gebleve. De Franse spelling is daodoor veural gebasseerdgebaseerd op [[Historiehistorie]].
Aander versjèlle in 't Middelfrans is de oetspraok veur ''ou'', ''oi'' en ''ai''. Tege ''ou'' zègkzeet me (in [{[Limburgs|Limburgse]]e spelling) allewijl ''oe'', terwijl vreuger zjus ''oow'' woort gezag (zjus wie dat in 't [[Ingels]] nog altied gebäört). Tege ''oi'' zègkzeet me allewijl ''oewa'', terwijldewijl me vreuger zjus ''oewai'' zag. De ''i'' bleef toen in stand. Weer e versjijnsel vaan 'n op historie gebasseerde spelling. Tege ''ai'' zègkzeet me allewijl ''ae'' (zoewie me in väöl Limburgse dialecte ''maetje'' en ''plaetje'' zègk, en zoewie [[Mestreech|Mestreechtenere]] dèks de neiging dit te zègke in plaots vaan ''ei'')zeet. Ouch hei zien v'r weer diede ''i'' wegvalle.
