Kesjtièl Sjaloen: Versjèl tösje versies

In 1656 restaureert [[Johan Reinier Hoen van Cartils]] 't kesjtièl, naodat 't jaorelank laeg haet gelege. 'n Inscriptie in 't [[Latien]] vertèlt dat nao de brand in 1575 't echpaar Hoen van Cartils en [[Johanna Maria van der Merwijck]] 't pand gered höbbe en hersjtèld. De toesjtand in 1656 ies ouch 'n rechheukig geboew mèt 4 boewlaoge ónder 'n zadeldaakzaaldaak en 'ne gewelfde kelder. Aan de versjillende soorte mergel ies noe nog te zeen, dat materiale hergebruuk zin bie de diverse retauraties. In 1721 en in 1738 volge wir restauraties. Nao de [[Franse bezètting]] in 1814 kump 't kesjtièl in eigendóm aan de familie [[De Villers Masbourg d'Eclaye]]. Zie lièt 't hoes wir restaurere in 1894, waarsjienlik ónder leiding van [[Pierre Cuypers]]. Toen ies 't kesjtièl gewore es wie 't d'r noe bie liek: mèt 'ne aangeboewde westelike tore en traptore aan de veurzie en verhuègde arkelteurentsjes. De gevele kriege dan 'n nuuj, reigelmaotiger indeiling, de veurgevel krieg 'ne erker en de achtergevel 'n balkon. 't Interieur weurt ouch vernuujd.