Wes-Fries: Versjèl tösje versies

In de Wesfriese grammair vèlt 'n aontal [[frisisme]]s op. Me moot demèt rekene tot väöl vaan die typisch kinmerke ouch mie nao 't zuje veurkoume, soms zelfs tot in 't [[Ziews]].

 

 

Wèrkwäörd höbbe twie infinitieve: eine op ''-e'' en eine op ''-en''. Dee lèste weurt gebruuk nao ''te'' (''te loupen'') en es 't wèrkwoord zelfstendeg gebruuk weurt (''ik ben an 't loupen''). In de conjunctie krijg de persoensvörm in de ierste persoen inkelvoud geinen oetgaank, in de daarde persoen inkelvoud d'n oetgaank ''-t'' (natuurlek allein in de tegewäördegen tied) en in de twiede persoen inkelvoud en alle vörm vaan 't miervoud kriege d'n oetgaank ''-e'' ([[einheidsmiervoud]]): ''ik loup, jai loupe, hai loupt, wai, jullie, sullie loupe''. 't Voltoejd deilwoord weurt vaanajds gevörmp zoonder ''ge-'' deveur: ''ik hew loupen''. Bij väöl jónger sprekers kump dee prefix ''ge-'' al wel veur.