Limburgse dialekte: Versjèl tösje versies

De gemekelekste oplossing is de provinciegrenze vaan de bei [[Limburg]]e es boetegrens te numme. Woe Limburg stop, hèlt daan ouch 't Limburgs op. Natuulik is 't wel zoe tot alle Limburgers 't dailek vaan hun eige plaots "Limburgs" neume, meh taolkundeg gezeen levert dit alderlei probleme op: de extreem dialekte höbbe weineg mètein gemein en meistal te mie mèt de dialekte zjus euver de provinciegrens. Taolkundege aofgrendeling vaan 't Limburgs moot daan ouch via ander grenze plaotsvinde.

 

 

Daonao de belangriekste en sterkste grens veur 't Limburgs is de [[Benrather Linie]], de grens tösse 't [[Nederduits]] en 't [[Middelduits]]. Dit is oonder väöl mie de grens tösse ''make'' en ''maache'' - veur 'n gedetailleerde besjrieving zuug 't hoofartikel - en ze snijt perceis 't uterste zuidoeste vaan [[Nederlands Limburg]] aof: [[Kirchroa]] inclusief [[Egelse]], [[Vols]] inclusief [[Lemieësj]] en [[Bóches]], dewijl [[Zumpelveld]] bei variante kint. Soms weurt de Benrather Linie e bitteke mie nao 't weste getrokke; dit is 'n kwestie vaan traditie. De Benrather Linie grens 't Limburgs in 't zuidoeste aof; e belangriek deil vaan 't Limburgs taolgebeed kump zoe in Duitsland te ligke.