De term "lingua franca" woort veur 't iers gebruuk veur 'ne variant vaan 't Italiaans. De term verwijs nao de groeten invlood vaan de [[Fraanke]] in West-, Midde- en Zuid-Europa sins de daog vaan [[Karel de Groete]].
In de [[MiddelieuweMiddeliewe]] en tijdes de [[Renaissance]] waor 't [[Latien]] de lingua franca vaan de wetensjappeleke gemeinschap. Dees positie begós 't in de 17e ieuw te verlere, veural door de opkoms vaan 't [[Frans]], mer pas in de ierste hèlf vaan de 19e ieuwiew verloor 't Latien ziene status es lingua franca gans. Daonao woort 't Frans de Europese cultuur- en diplomatetaol, 't [[Duits]] de taol vaan de wetensjap. Nao d'n [[Twiede Wereldoorlog]], tot aon de val vaan de [[Berliense Moer]], waor 't [[Russisch]] de lingua franca vaan 't [[Oosblok]].
Allewijl weurt [[Ingels]] gezeen es de lingua franca op versjèllende terreine: internationale handel, [[wetensjap]], [[technologie]] anden de vlegerij. Gedeiltelek heet 't 't Frans verdrónge op 't gebeed vaan de [[diplomatie]]. De reie tot Ingels zoe'ne groeten invlood heet, ligk veurnaomelek in 't feit tot de Ingelse (ten tije vaan 't [[Ingels Riek]]) ziech mèt hun [[kolonie]]s euver de gaanse wereld verspreid höbbe. 't Gebruuk vaan Ingels in dees (veurmaolige) kolonies heet te make mèt 't polletiek geveuleg ligke vaan 't opdringe vaan ein inheemse taol es de lingua franca.
