Pietsje

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Gelaens. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

Pietsje is ein Limburgs woord dat sjteit veur meërdere beteikenisse.

Pietsje in de zin van zich pien doon, biejveurbeeld es me zaet: ich höb mich de vinger gepietsj of de sjeun pietsje mich.

Es me zich op 'ne vinger sjleit en daonao ein bloodblaor krit, dan wirt dat in Limburgse dialekte ein pietjblaor geneump.
Emes dae nogal kleinzeëlig is oetgevalle wirt dèks ein peetsj geneump.

Pietsje in de zin van kniepe, knipouge, biejveurbeeld es me zaet: hae pietsjde mich in miene erm of ich pietsjde mèt ’n uigske nao häör of ich pietsjde de lamp aan.

'n Zaklantaere wirt in Limburgse dialekte ouch waal ein pietsjlamp geneump.
’n Nieptang wirt in Limburgse dialekte 'n pietsjtang geneump.
'ne Drökknóp (Nederlands: drukknop) wirt in väöl Limburgse dialekte 'ne pietsjknóp geneump (biejveurbeeld eine leechsjakelaer), 'ne drökknoup (Nederlands: drukknoop) wirt dan ouch waal 'ne pietsjknoup geneump.

Pietsje in de zin van (sjtiekem) ein glaeske drènke, biejveurbeeld es me zaet: ich gaon mich eine pietsje. Vergeliek mèt ’t Duutsje woord pietschen (= drènke).

Pietsj(e) in de zin van wènnig, ein klein hoeväölheid, ein bietsjke, biejveurbeeld es me zaet: ich doon mich ein pietsj sókker in de thee. Anger vorme veur pietsje in dit verbandj zint: bitteke of bieteke en vietske.

Emes dae nogal eine pikkerd is mèt aete wirt in väöl Limburgse dialekte ouch waal ein pietsjkónt geneump.

Etymologie

Pietsje is ein vorm van biete. ’t Woord is aafgeleid van ’t Middenederlands en Middelnederduutsj woord pitsen (aafpitsen), dat weer aafgeleid is van ’t Latiens woord petium. ’t Frans woord hiejveur is pincer (vertaling = kniepe).

Anger gezègdes

In de pietsj zitte – Nederlands: In de penarie zitten, of slecht bij kas zijn.