Monoftong
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Norbiks. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
'ne Monoftong is edere kleenker oëevan de kwaliteet neet verendert, ofwal 'ne kleenker mèt dezelfde articulatieplaatsj an 't begin en an 't èng. Väörbeelde van monoftonge in 't Limburgs zeunt de kleenkers in bak, bók, träöt of mèt.
Monoftonge werre oondersjèjje van diftonge, wie ei en au. In de taalhistorie ziet me (wie bieväörbeeld in 't Sanskriet) de neiging öm diftonge te monoftongere mieë es wie ömgekieërd. Desóndanks zuut me det in 't Nederlandjs in 't noearje ömmer mieër de neiging kömp óm de "ee" en de "oo" es "eej" en "oow" oet te spraeke.
Monoftonge werre oonderling oondersjèjje nao lengde en kwaliteet, zoewie o.m. de äöëpening van 't sjpraokkanaal, rónne of minder rónne sjtaand van de lippe).