Michel Perelaer
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Norbiks. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Michel Théophile Hubert Perelaer (Mestreech, 4 augustus 1831 - Den Haag, 2 januari 1901) waor 'ne Nederlandse sjriever. Nao 'n preesterópleiding óp Rolduc góng e in 't leger en deende jaorelaank in Nederlands Indië, oeë z'n inspiratie ópdeeg. D'r sjriever wert ooch Majoor Perelaer geneumd.
Perelaer begoes pas ech te sjrieve nao z'n pensionering en besjoewde zichèges mieë es 'ne rapporteur es 'ne litteraire sjriever. E noom 't es èng van de örsjte 't óp vör Multatuli in de Haverlaarzaak in zie pamflet Nogmaals Bantam en Max Havelaar (1882).
In 1886 versjaen Baboe Dalina, e waerk dat zich oetsjprook taege de opiumpach en dör väöl Hollender bezieë waoërt es e vies beukske. Saer dit waerk kreeg e d'r sjtaempel naturalist. Perelaer bleef zich evvel väörhaowe dat "de immoraliteit zich niet in den schrijver maar in de maatschappij bevindt".
In 1892 versjiengt Noordwest-Zuidoost en Perelaer wert aoëpenlek in versjèjje periodieke besjöldigd va plagiaat va waerke van d'r naturalist Emile Zola. Mèt 't pamflet De strandvonderij (=plagiaat) van M.T.H. Perelaer, een woord aan het Nederlandsch lezend publiek koes d'r doe al in gaans Nederland bekaande sjriever de publieke besjöldiging wèrliegke, mae de vernederinge howwe 'm e-zoe geraakt dat 't bies 1899 doorde bies zie waerk Een wedstrijd op den oceaan versjaen.